معرفی گیاه دارویی انجدان
انجدان گیاهی است به ارتفاع ۲ تا ۲/۵ متر، دارای ریشه ای ضخیم و محتوی شیره ای شیری رنگ با بوی قوی، ساقه ی آن ضخیم و استوانه ای و گلهای آن زرد رنگ است. برگهای آن دارای کرکهای ریز و نرم می باشد. گیاه انگژه / انجدان سفید / انگدان سفید / انجدان رومی / کاشم رومی/ سیالوس از نام های انجدان است. این گیاه طبیعت گرم و خشک دارد.
گلهای انجدان رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهای آن، غذای پرارزشی به دست میآورد.
این گیاه دو گونه دارد؛ یک گونه ی آن خوش بو وگونه ی دیگر بدبو می باشد. که نوع بدبوی آن در ایران پرورش داده می شود.
خواص گیاه دارویی انجدان
خوش بو کننده رایحه ی دهان است.
نسیان و فراموشی را زایل می کند.
ذهن را نیکو می نماید.
در تقویت حافظه بسیار موثر است.
فلج القوه را درمان خواهد کرد.
نادانی و کم هوشی را از بین می برد.
قدرت هاضمه را زیاد می کند.
دستگاه گوارش را تقویت می کند.
رطوبت بلغمی را نقصان می دهد و به مرور تمام می کند.
رطوبت اطراف معده را جذب می کند.
شیر مادران را زیاد می کند.
قوای جنسی را تقویت می کند.
معده را قدری خشن می کند.
برای افرادی که زخم معده دارند نیکو است.
سرفه ای که از غلبه ی خون و صفرا باشد را درمان می کند.
خوردن مقدار یک مثقال تخم انجدان در سقط جنین اثر بسیار زیادی دارد.
مالش آن با روغن ایرسا یا روغن حنا نافع درد مفاصل ناشى از سردى است.
اگر صمغ انجدان را در آب حل کنید به صورت مایعی شیری در می آید که خوردن آن برای امراض سرد دماغی مانند فلج، رعشه، صرع، بی حسی اعضا و استسقا تجویز می شود.
سرمه صمغ انجدان با عسل جهت تقویت بینایی و جلوگیری از آبریزش چشم و لکه های سفید سودمند می باشد.
نوشیدن محلول صمغ انجدان در آب جهت باز شدن آواز و نرمی گلو مفید می باشد.
خوردن صمغ با غذا باعث بازشدن و نیکویی رنگ رخسار است.
شیوه استفاده
آن را با نبات به مقدار مساوی بکوبید و بخورید.
معمولاً ریشه و تخم انجدان را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده میکنند
موارد منع مصرف
این گیاه مضر مثانه و امعاء است، مصلح آن در مورد مثانه تخم خربزه و در مورد امعاء صمغ عربی است.
اشخاص گرم مزاج نیز باید از مصرف آن خودداری کنند.
در دوران بارداری با مشورت پزشک متخصص مصرف شود.
منبع: https://tabaye.ir
گرد آوری: مجله اینترنتی بانوی خاص